nequam

nēquam, adj. indecl. [for ne-aequam, from aequus], worthless, good for nothing, wretched, vile, etc. (syn.: inutilis, pravus, vilis).

I.

In gen.:

nequam esse oportet quoi, etc.,

Plaut. Bacch. 4, 2, 20; id. Trin. 4, 4, 29:

piscis nequam est nisi recens,

id. As. 1, 3, 26; id. Trin. 2, 4, 38: enthymema nequam et vitiosum, faulty, defective, Tiro ap. Gell. 6 (7), 3, 27; Paul. ex Fest. p. 165 Müll.—

II.

In partic., of character, worthless, vile, bad; opp. frugi (cf. nebulo), Plaut. Ps. 1, 5, 53:

malus et nequam es,

id. As. 2, 2, 39:

nequam homo et indiligens,

id. Most. 1, 2, 23:

liberti nequam et improbi,

Cic. Rosc. Am. 45, 130:

nihil nequius est,

id. Pis. 27, 66:

quid est nequius aut turpius?

id. Tusc. 3, 17, 36:

nequior factus, jamst usus aedium,

Plaut. Most. 1, 2, 32:

homo nequissimus,

Cic. Verr. 2, 2, 78, § 192; id. Att. 1, 16, 3.—So of licentious, dissolute persons:

juvenes nequam facilesque puellae,

Mart. 3, 69, 5.— Comp.:

nequior omnibus libellis,

id. 11, 15, 4.—As subst.: nē-quam, an injury, mischief, harm:

vin' tu illi nequam dare?

an injury, a mischief, Plaut. Poen. 1, 1, 31:

facere,

id. ib. 3, 3, 44:

nos nequam abs te habemus,

id. Truc. 1, 2, 60.—Hence, adv.: nēquĭter, worthlessly, wretchedly, badly, miserably, etc. (class.):

nequiter fricare genua,

Plaut. As. 3, 3, 88; id. Am. 1, 3, 23:

turpiter et nequiter facere,

Cic. Tusc. 3, 17, 36:

ille porro prave, nequiter, turpiter cenabat,

id. Fin. 2, 8, 25: si quā per voluptatem nequiter feceritis, voluptas cito abibit: nequiter factum illud apud vos semper manebit, Cato ap. Gell. 16, 1, 4.— Comp.:

utrum bellum susceptum sit nequius, an inconsultius gestum, dici non potest,

Liv. 41, 7; Mart. 10, 77, 1.— Sup.:

nequissime,

Plin. 12, 25, 54, § 121.